мошинҳои сангии Чин
1. Шамъҳо бо шакли зебои ситораи моҳӣ тарҳрезӣ шудаанд, ороиши моҳӣ барои дӯстдорони баҳрӣ ва онҳое, ки саёҳат, омӯхтани уқёнус ва вақтро дар соҳил мегузаронанд, тӯҳфаи олӣ месозад.
2. Тарҳрезии нав ва оддӣ метавонад ба тарҳрезии дохилӣ мутобиқ шавад ва ҳуҷраро зеботар кунад.
3. Маводи сифат: шамъҳои мо бо муми парафинии баландсифат барои сӯхтани тоза сохта шудаанд.Питҳои мо матоъ ва – ,Рӯшан кардан ва буридан осон аст.
4. Ҳамчун ороиши дӯкон ё сӯзонда барои фароҳам овардани фазои ором ва ошиқона.
5. Шӯъла нарм ва чашмгир нест.
Шамъҳои ҳубобӣ метавонанд дар бисёр мавридҳо истифода шаванд, ба монанди тӯй, ҷашни зодрӯз;Шумо метавонед ин шамъҳои хунукро ба дӯстонатон ҳамчун тӯҳфа фиристед, онҳо маҳсулоти моро дӯст медоранд.
Лутфан ҳангоми сӯзондан шамъро ба табақа гузоред, нагузоред, ки онҳо бевосита ба рӯи миз ва дигар рӯи мебел даст расонанд.Лутфан қуттии бастабандиро дубора коркард кунед, то ба муҳити мо кӯмак расонад.
Шамъҳои сӯзон бояд дар зарфи оташнашаванда ва аз дастрасии кӯдакон ҷойгир карда шаванд.Барои пешгирӣ кардани сӯхтор, лутфан онро ҳангоми мавҷудияти одамон истифода баред.Лутфан аз тамос бо чашм, пӯст ва либос худдорӣ кунед ва онро аз дастрасии ҳайвонот ва кӯдакон дур нигоҳ доред.Агар моеъ ба чашм ворид шавад ё тасодуфан фурӯ бурда шавад, лутфан бо миқдори зиёди об дар вақташ бишӯед ё бинӯшед ва фавран ба духтур муроҷиат кунед.Ин маҳсулот бозича нест ва танҳо барои калонсолон истифода мешавад.
1.Таҷрибаи зиёда аз 10 сол дар ин соҳа
2.Мо коргарони ботаҷриба ва техникҳои касбӣ дорем
3.Назорати сифат аз ашёи хом то маҳсулоти тайёр
4. Кори дастаҷамъона ва муфид, Сифати баланд барои мувофиқат ба стандартҳои байналмилалӣ
5. Нархи рақобатпазир ва сифати хуб
Мувофиқи эҳтиёҷоти воқеии худ, тарҳрезии умумӣ ва расмиёти банақшагирии оқилонатаринро интихоб кунед