Bijnade helft van 's werelds kleding is gemaakt van polyester en Greenpeace voorspelt dat dit aantal tegen 2030 bijna verdubbeld zal zijn. Waarom?De athleisure-trend is een van de belangrijkste redenen: een toenemend aantal consumenten is op zoek naar rekbare, resistente kledingstukken.Het probleem is dat polyester geen duurzame textieloptie is, omdat het is gemaakt van polyethyleentereftalaat (PET), het meest voorkomende type plastic ter wereld.Kortom, het grootste deel van onze kleding is afkomstig van ruwe olie, terwijl het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering (IPCC) oproept tot drastische maatregelen om de wereldtemperatuur maximaal 1,5 °C boven het pre-industriële niveau te houden.
Drie jaar geleden daagde de non-profitorganisatie Textile Exchange meer dan 50 textiel-, kleding- en retailbedrijven (waaronder giganten als Adidas, H&M, Gap en Ikea) uit om hun gebruik van gerecycled polyester tegen 2020 met 25 procent te verhogen. Het lukte: vorige maand , heeft de organisatie een verklaring uitgegeven waarin wordt gevierd dat ondertekenaars het doel niet alleen twee jaar voor de deadline hebben gehaald, maar zelfs hebben overschreden door hun gebruik van gerecycled polyester met 36 procent te verhogen.Daarnaast hebben nog eens twaalf bedrijven toegezegd dit jaar mee te doen aan de challenge.De organisatie voorspelt dat in 2030 20 procent van al het polyester zal worden gerecycled.
Gerecycled polyester, ook wel rPET genoemd, wordt verkregen door bestaand plastic om te smelten en opnieuw te spinnen tot nieuwe polyestervezel.Hoewel veel aandacht wordt besteed aan rPET gemaakt van plastic flessen en containers die door consumenten worden weggegooid, kan polyethyleentereftalaat in werkelijkheid worden gerecycled uit zowel post-industriële als post-consumer inputmaterialen.Maar om een voorbeeld te geven: vijf frisdrankflessen leveren genoeg vezels op voor één extra groot T-shirt.
Hoewel het recyclen van plastic klinkt als een onbetwistbaar goed idee, is de viering van rPET verre van unanimiteit in de duurzame modegemeenschap.FashionUnited heeft de belangrijkste argumenten van beide kanten verzameld.
Gerecycled polyester: de voordelen
1. Voorkomen dat plastic naar de stortplaats en de oceaan gaat-Gerecycled polyester geeft een tweede leven aan een materiaal dat niet biologisch afbreekbaar is en anders op de vuilnisbelt of in de oceaan zou belanden.Volgens de NGO Ocean Conservancy komt er elk jaar 8 miljoen ton plastic in de oceaan, bovenop de geschatte 150 miljoen ton die momenteel in mariene omgevingen circuleert.Als we dit tempo aanhouden, zit er in 2050 meer plastic in de oceaan dan vis.Plastic is gevonden in 60 procent van alle zeevogels en 100 procent van alle soorten zeeschildpadden, omdat ze plastic voor voedsel aanzien.
Wat het storten betreft, meldde het Amerikaanse Environmental Protection Agency dat alleen al in 2015 de stortplaatsen van het land 26 miljoen ton plastic ontvingen.De EU schat dat hetzelfde bedrag jaarlijks door haar leden zal worden gegenereerd.Kleding is ongetwijfeld een groot deel van het probleem: in het VK belandt een rapport van het Waste and Resources Action Program (WRAP) dat jaarlijks ongeveer 140 miljoen pond aan kleding op de vuilnisbelt belandt."Het is erg belangrijk voor mens en milieu om plastic afval om te vormen tot een bruikbaar materiaal", zegt Karla Magruder, bestuurslid van Textile Exchange, in een e-mail aan FashionUnited.
2. rPET is net zo goed als nieuw polyester, maar kost minder grondstoffen om te maken - Gerecycled polyester is qua kwaliteit bijna hetzelfde als nieuw polyester, maar de productie ervan vereist 59 procent minder energie in vergelijking met nieuw polyester, volgens een onderzoek uit 2017 door het Zwitserse Federale Bureau voor Milieu.WRAP schat dat de productie van rPET de CO2-uitstoot met 32 procent zal verminderen in vergelijking met gewoon polyester."Als je kijkt naar levenscyclusanalyses, scoort rPET aanzienlijk beter dan maagdelijk PET", voegt Magruder toe.
Daarnaast kan gerecycled polyester bijdragen aan het verminderen van de winning van aardolie en aardgas uit de aarde om meer plastic te maken."Het gebruik van gerecycled polyester vermindert onze afhankelijkheid van aardolie als bron van grondstoffen", zegt de website van outdoormerk Patagonia, vooral bekend door het maken van fleece van gebruikte frisdrankflessen, onbruikbaar productieafval en versleten kleding.“Het beperkt de teruggooi, waardoor de levensduur van de stortplaats wordt verlengd en de giftige uitstoot van verbrandingsovens wordt verminderd.Het helpt ook om nieuwe recyclingstromen te promoten voor polyester kleding die niet langer draagbaar is”, voegt het label toe.
"Omdat polyester goed is voor ongeveer 60 procent van de wereldproductie van PET - ongeveer het dubbele van wat er in plastic flessen wordt gebruikt - kan het ontwikkelen van een niet-maagdelijke toeleveringsketen voor polyestervezels een enorme impact hebben op de wereldwijde energie- en hulpbronbehoeften", stelt het Amerikaanse kledingmerk Nau, ook bekend om zijn prioriteit voor duurzame stofopties.
Gerecycled polyester: de nadelen
1. Recycling heeft zijn beperkingen-Veel kledingstukken zijn niet alleen van polyester gemaakt, maar van een mix van polyester en andere materialen.In dat geval is het moeilijker, zo niet onmogelijk, om ze te recyclen.“In sommige gevallen is het technisch mogelijk, bijvoorbeeld blends met polyester en katoen.Maar het is nog steeds op pilootniveau.De uitdaging is om processen te vinden die goed kunnen worden opgeschaald en we zijn er nog niet”, zei Magruder in 2017 tegen Suston Magazine. Bepaalde lamineringen en afwerkingen die op de stoffen worden aangebracht, kunnen ze ook onrecyclebaar maken.
Zelfs kleding van 100 procent polyester kan niet voor altijd worden gerecycled.Er zijn twee manieren om PET te recyclen: mechanisch en chemisch.“Mechanisch recyclen is een plastic fles pakken, wassen, versnipperen en er dan weer een polyesterchip van maken, die vervolgens door het traditionele vezelproductieproces gaat.Chemische recycling is het wegnemen van een plastic afvalproduct en het terugbrengen naar zijn oorspronkelijke monomeren, die niet te onderscheiden zijn van nieuw polyester.Die kunnen dan terug naar het reguliere polyesterproductiesysteem”, legt Magruder uit aan FashionUnited.De meeste rPET wordt verkregen door mechanische recycling, omdat het de goedkoopste van de twee processen is en er geen andere chemicaliën nodig zijn dan de reinigingsmiddelen die nodig zijn om de inputmaterialen te reinigen."Door dit proces kan de vezel echter zijn sterkte verliezen en moet hij dus worden gemengd met nieuwe vezels", merkt het Zwitserse federale bureau voor milieu op.
"De meeste mensen geloven dat plastic oneindig kan worden gerecycled, maar elke keer dat plastic wordt verwarmd, degenereert het, dus de daaropvolgende iteratie van het polymeer wordt afgebroken en het plastic moet worden gebruikt om producten van mindere kwaliteit te maken", zegt Patty Grossman, mede-oprichter van Two Sisters Ecotextiles, in een e-mail aan FashionUnited.Textile Exchange stelt echter op haar website dat rPET jarenlang kan worden gerecycled: "kleding van gerecycled polyester is erop gericht continu te worden gerecycled zonder kwaliteitsverlies", schreef de organisatie, eraan toevoegend dat de polyester kledingcyclus het potentieel heeft om " een gesloten-lussysteem” ooit.
Degenen die de gedachtegang van Grossman volgen, stellen dat de wereld in het algemeen minder plastic zou moeten produceren en consumeren.Als het publiek gelooft dat alles wat ze weggooien kan worden gerecycled, zullen ze waarschijnlijk geen probleem zien om plastic wegwerpartikelen te blijven consumeren.Helaas wordt slechts een klein deel van het plastic dat we gebruiken gerecycled.Volgens de US Environmental Protection Agency werd in de Verenigde Staten in 2015 slechts 9 procent van alle kunststoffen gerecycled.
Degenen die pleiten voor een minder feestelijke kijk op rPET, verdedigen dat modemerken en shoppers moeten worden aangemoedigd om zoveel mogelijk de voorkeur te geven aan natuurlijke vezels.Immers, hoewel rPET 59 procent minder energie kost om te produceren dan nieuw polyester, vereist het nog steeds meer energie dan hennep, wol en zowel biologisch als gewoon katoen, volgens een rapport uit 2010 van het Stockholm Environment Institute.
